Περιγραφή
Το σεβνταλέ είναι ένα άρωμα.
Στα παλιά χρόνια, οι μάγισσες πίστευαν ότι το σεβνταλέ, ήταν “Το φίλτρο της αγάπης”, Αυτό που ενώνει δυο ανθρώπους που έχουν αγαπηθεί πολύ.
Ο μύθος λέει, πως κάποτε, εκεί πέρα από τους δύο ποταμούς, μια γυναίκα, ερωτεύτηκε παράφορα έναν άντρα.
Αν είναι αλήθεια πως ο έρωτας ξεκινά με ένα βλέμμα, τότε η ιστορία τους άρχισε έτσι.
Την πρωτοείδε αυτός μια μέρα που πέρναγε μέσα από τα σοκάκια της Τάμας.
Την είδε να περπατά απέναντί του και νόμισε ότι έβλεπε τον ίδιο τον ήλιο να περνά. Την ερωτεύτηκε. Από κείνη τη μέρα στηνόταν στο παράθυρό της και την περίμενε να βγεί. Την ακολουθούσε στους δρόμους, στις αγορές και της ζήταγε να γευτεί τον έρωτά του. Η γυναίκα θέλγησε.
Αγαπήθηκαν πολύ για νύχτες και νύχτες. Ανάσαιναν μαζί. Ζούσε ο ένας για τον άλλον και χίλια όνειρα ευτυχίας πλημμύριζαν τη σκέψη τους. Πέρασε έτσι καιρός και μια μέρα, ήρθε η κατάρα.
Η γυναίκα έψαξε να βρεί τον άντρα που αγαπούσε, αλλά αυτός πουθενά. Τον γύρεψε στο σπίτι του, τον έψαξε στους γνωστούς, αλλά αυτός πουθενά. Κι όταν κατάφερε να τον συναντήσει, είδε ένα άλλο πρόσωπο. Ψυχρό και απόμακρο. Που πήγε άραγε όλο αυτό το πάθος; Που χάθηκε όλη αυτή η αγάπη; Τι γίνανε τόσα όνειρα μιας ευτυχισμένης ζωής; Τον παρακάλεσε αλλά όλα της τα παρακάλια πέσανε σε πηγάδια. Τον ικέτεψε, αλλά όλες της οι ικεσίες κοροιδεύτηκαν. Μάζεψε τότε τα συντρίμμια της ψυχής της και κλείστηκε στον πόνο.
Λένε πως η ψυχή της έκλαψε πολύ. Αρνήθηκε να φάει, αρνήθηκε να ζήσει, έκλαιγε μόνο την αγάπη που έχασε.
Τότε, η πλάση την λυπήθηκε και η φωτεινή ελπίδα ήρθε από το πουθενά.
“Να πα να βρείς την mada” την ορμήνεψε μια φίλη της. “Εκείνη ξέρει να σε ορμηνέψει σωστά”.
Η mada κοίταξε το κορίτσι και το λυπήθηκε.
“Mada” της είπε η κοπέλλα. “Πονάω πολύ! Mada! Κάνε κάτι γι αυτόν τον πόνο, χωρίς αυτόν τον άντρα, τη ζωή μου εγώ δεν θέλω”.
Εκείνη ήταν η πρώτη φορά, που στους μύθους των μαγισσών, εμφανίστηκε το σεβνταλέ.
“Μια σταγόνα από αυτό το φάλι*“, είπε η mada “ανακατεμένη με τα δάκρυά σου και θα ποτίσεις ένα γράμμα. Ένα γράμμα με λόγια αγάπης στον άντρα που έχασες. Μια σταγόνα από αυτό το φάλι, ανακατεμένη με τις μυρωδιές του κορμιού σου και θα ζυμώσεις γλυκό ψωμί. Μια σταγόνα από αυτό το φάλι στο νερό που θα πλύνεις το πουκάμισό του. Κι όταν όλα αυτά τα γευτεί και τα φορέσει, να ξέρεις πως ήρθε η ώρα να τον περιμένεις να γυρίσει. Και συ, θα φυλάς αυτό το φάλι σαν τα μάτια σου. Όλη μέρα κι όλη νύχτα το κορμί σου θα είναι λουσμένο απ’αυτό, σαν ένας μυρωδάτος ναός που περιμένει να υποδεχθεί τον θεό του”.
*Fali = το φίλτρο της μοίρας
